De liefde bracht Ephrem van een vluchtelingenkamp naar de collegezaal
Grootgebracht door zijn oma en opa, opgeleid tot arts, medisch directeur van een kamp voor Eritrese vluchtelingen: Ephrem Tesfay was allesbehalve een doorsnee student toen hij in 2019 naar Leiden kwam. Toch aardde hij goed tussen de ‘jonkies’.
‘De leeftijdskloof was in het begin wel even wennen, maar mijn studie heeft me ook veel gebracht’, vertelt Tesfay. Niet alleen hield hij vrienden over aan de master Vitality & Ageing. Maar ook zijn huidige baan.
Opgroeien in Ethiopië
Zijn komst naar Nederland ziet hij als de start van zijn tweede leven. Zijn eerste begon in Tigray een noordelijke regio van Ethiopië, grenzend aan Eritrea. Hij groeide op bij zijn toen al oude grootouders, omringd door ooms en tantes. ‘Zij hebben me geïnspireerd om te gaan studeren. Mijn interesse voor ouderenzorg kwam dan weer doordat ik mijn grootouders heb zien worstelen met hun gezondheid.’
'Werken in dat vluchtelingenkamp heeft me nederig gemaakt'
Tesfay besloot medicijnen te gaan studeren en werkte daarna enige jaren als basisarts in ziekenhuizen en klinieken in Ethiopië. Uiteindelijk ging hij terug naar Tigray waar hij als medisch directeur en arts kwam te werken in een opvangkamp voor Eritrese vluchtelingen. ‘Werken in dat vluchtelingenkamp heeft me nederig gemaakt. We werkten onder moeilijke omstandigheden in de woestijn, met allerlei gevaren: van slangenbeten tot de uitbraak van besmettelijke ziekten. En we moesten natuurlijk zorg verlenen aan oorlogsslachtoffers die de meest verschrikkelijke dingen hadden meegemaakt.’
Vrouw ontmoet
Hoewel het werk in het kamp hem soms boven het hoofd groeide, deed hij er een schat aan ervaring op en ontmoette hij er zijn latere vrouw. ‘Een Nederlandse die voor Artsen zonder Grenzen in het kamp werkte. Die samenwerking werd een verliefdheid, maar zij ging natuurlijk terug naar Nederland. We hebben een aantal jaar een langeafstandsrelatie gehad, maar uiteindelijk besloten we dat ik naar Nederland zou verhuizen. Dat besluit werd versneld door de politieke spanningen in Ethiopië. Het was voor mij niet veilig om te blijven.’
Om zijn medische opleiding in Nederland erkend te krijgen moet hij opnieuw enkele jaren medicijnen studeren. Om sneller weer aan het werk te kunnen besloot hij in 2019 de master Health, Ageing and Society (voorheen Vitality & Ageing) te doen, ook vanwege zijn interesse voor ouderenzorg. ‘Ik heb dat jaar veel geleerd over het Nederlandse zorgstelsel en hoe je onderzoek doet. Ik had vooral veel klinische ervaring. De master heeft me opnieuw naar de zorg leren kijken en daar heb ik nog steeds profijt van.’
Via studiegenoten aan een baan
Na zijn afstuderen brak de coronacrisis uit en de zoektocht naar een baan ging moeizaam. Hij werkte enige tijd als coronatester en kreeg zijn eerste kind. Na een periode zonder werk klopten twee oud-studiegenoten bij hem aan: had hij misschien interesse om te werken bij Vilans een kennisorganisatie voor langdurige zorg? ‘Ik solliciteerde en kreeg de baan als onderzoeker’, vertelt Tesfay.
Op het moment werkt hij daar aan twee onderzoeken waar hij bijzonder trots op is. ‘We doen onderzoek naar buitenlandse zorgmedewerkers in Nederlandse verzorgingstehuizen. Hoe zijn zij geworven? Hoe zorg je ervoor dat ze zich thuis voelen? Met de uitkomsten willen we zorginstellingen helpen in hun wervingsbeleid.’ Samen met collega's onderzoekt Tesfay ook hoe kennis over een goede samenwerking tussen zorgprofessionals en mantelzorgers nog beter kan worden gebruikt in de praktijk. De studie wordt gedaan met het oog op de toekomst. ‘In Nederland zullen we steeds meer moeten leunen op die mantelzorg, dus hoe kun je processen daaromheen verbeteren?’
'Mijn land'
Eerder in het interview beschreef Tesfay zijn geboorteland Ethiopië nog als back home. Maar of het zijn thuis nog is, daarover moet hij lang nadenken. ‘Het is enorm veranderd sinds ik weg ben. Er zijn dingen gebeurd, zoals een oorlog in Tigray, waar ik me niet mee kan verzoenen. Het beeld dat ik van Ethiopië heb is vervaagd. Ik heb een Nederlandse vrouw, twee heel erg Nederlandse kinderen en ik heb de Nederlandse nationaliteit, dus dit is nu mijn land.’