Universiteit Leiden

nl en

De dag van Jasper

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Dinsdag 7 januari

‘De eerste dinsdag van het jaar. Ik word wakker van de wekker, een zeldzame gebeurtenis. Nog wat groggy ga ik naar beneden om ontbijt en lunches te maken. Al snel gaat het slaperige gevoel weg en ontstaat een gevoel van lichte opwinding en spanning: vandaag is de nieuwjaarsreceptie in de faculteit, een mooie gelegenheid. Ik trek een pak aan met wit overhemd; een passende stropdas gaat in de tas. Als ik klaar ben begint het te stortregenen. Moet ik nu op de fiets te springen met mijn pak? Gelukkig word ik gered door de NS, want de treinenloop naar Leiden is tot 9 uur verstoord. Ik kan nog een half uur thuisblijven en in die tijd stopt het met regenen. Elk nadeel heeft zijn voordeel, zou Johan Cruijff zeggen!

In Leiden hebben we de eerste bestuursvergadering. We hebben elkaar gisteren al gezien, dus alle goede wensen en de vakantie-ervaringen zijn al uitgewisseld. De agenda is niet zwaar en we nemen rustig de tijd voor alle onderwerpen. Toch nemen we belangrijke besluiten op deze eerste vergadering, namelijk over hoe we willen omgaan met procesmanagement (hoe lopen processen in de faculteit, wie levert welke dienst en wie is waarvoor verantwoordelijk?) en portfoliomanagement (hoe implementeren we veranderingen en nieuw beleid in de faculteit?). Dit valt allemaal onder het onderwerp Integrale Bedrijfsvoering, een belangrijk item uit ons strategisch plan. Uiteindelijk moet dit leiden tot betere dienstverlening binnen de faculteit en helderheid over wie wat doet. En belangrijk: het helpt om onze werkdruk te verlagen. 

Na de vergadering heb ik rustig de tijd om wat mails te bekijken en te beantwoorden. Tijdens de kerstvakantie lees ik mijn e-mail niet en er komt gelukkig ook nooit veel binnen, maar toch liggen er een paar die urgent zijn. Daarna neem ik deel aan een mooie traditie: voorafgaand aan de nieuwjaarsreceptie is er een lunch met oud-faculteitsbestuurders. Een aantal ken ik goed, maar er zijn ook weer nieuwe gezichten, onder andere van een van de oud-studentassessoren. Leuk om te zien hoe mensen zeven jaar na hun studie inmiddels letterlijk een wereld aan ervaringen achter zich kunnen hebben en hoe zij terugkijken op de faculteit. Ook voor mij een inspirerende bijeenkomst! Na de lunch maak ik met een aantal een rondje door de nieuwbouw. Ook Geert de Snoo is er vandaag bij. Geert was decaan van onze faculteit van 2012 tot 2019, de periode dat de basis voor de inrichting van het nieuwe Gorlaeus Gebouw is gelegd. Hij ziet met veel plezier hoe mooi en functioneel het gebouw is geworden. Ik realiseer me de ironie van de situatie: ik ben apetrots op het gebouw, maar als een van de grondleggers zou hij dat moeten zijn!

‘Wat een bijzondere prestaties. Ik zou iedere genomineerde een prijs gunnen’

Na de rondleiding neem ik nog even de tijd om me te focussen op mijn speech en de andere onderdelen van de komende receptie. Iets voor half vier ga ik naar de volle zaal en start ik de bijeenkomst. De speech heb ik vorige week met zorg en overtuiging voorbereid en ik ben erg gemotiveerd om hem uit te spreken. Hij lijkt gelukkig goed te vallen. Daarna geeft Mario van der Stelt een zeer geslaagde Tuesday Talk en de prijzenceremonie is erg feestelijk. Zoals het hoort, zijn er de onvermijdelijke complicaties om met prijswinnaars in andere landen in contact te komen, en dat maakt het eigenlijk alleen maar leuker. De hele zaal leeft mee! En wat een geweldige mensen hebben we in de faculteit, van studenten, tot promovendi en docenten. Wat worden er bijzondere prestaties geleverd en wat zou ik graag iedere genomineerde een prijs gunnen. 

De slagroom op de taart komt van onze collegevoorzitter Annetje Ottow, die een paar rake en inspirerende woorden tot ons richt en ook haar trots op onze mooie faculteit uitdrukt. Geweldig! Hierna sluit ik af en gaan we naar De Fusie voor individuele begroetingen onder het genot van een hapje en een drankje. Erg geslaagd, maar bij mij begint toch de vermoeidheid van het opladen toe te slaan en rond kwart voor zeven stap ik op de fiets naar het station. Thuis kom ik eerst een tijdje bij voor ik wat eet en de schooldag met de kinderen bespreek. Daarna schrijf ik deze column en kijk ik kort naar een manuscript dat ik morgen in Groningen met een promovendus zal bespreken. Op tijd naar bed om een vroege trein te kunnen nemen. Het jaar is begonnen, we zijn weer aan de slag; wat mij betreft een goede start!

Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.