Petra Sijpesteijn: ‘Lidmaatschap buitenlandse academies is waanzinnige erkenning’
Toen hoogleraar Petra Sijpesteijn lid werd van de Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, was ze het enige Nederlandse lid met een aanstelling aan een Nederlandse universiteit. Twee jaar later is ze ook het enige Nederlandse lid van de Austrian Academy en trad ze 7 oktober officieel toe tot de British Academy.
Om toegelaten te worden tot de Austrian Academy moeten alle leden unaniem instemmen met je lidmaatschap. ‘Het is dus een enorme eer als je collega’s dat doen’, vertelt Sijpesteijn, die bij de organisatie in beeld kwam door haar samenwerking met de nationale bibliotheek van Oostenrijk. ‘De Academy daar had al veel papyrologen, maar nog niemand die was gespecialiseerd in de Arabische papyrologie. Ik zal dit lidmaatschap dan ook gebruiken om mijn werk in de rijke oostenrijkse papyruscollectie voort te zetten.’ Inmiddels is Sijpesteijn ook toegevoegd aan een kunstwerk met alle vrouwelijke academieleden.
Naar Londen
Ook in het Verenigd Koninkrijk viel Sijpesteijns kennis van Arabische papyrologie en vroeg-islamitische geschiedenis op. ‘Je kunt je niet aanmelden, dus ook hier moet ik mijn collega’s bedanken voor de eer die ze mij te beurt laten vallen’, zegt ze. ‘Ik ben meteen gevraagd om te helpen bij de evaluatie van allerlei wetenschappelijke beurzen. Dat doe ik natuurlijk graag. Verder hoop ik dat ik met collega’s in de BA die zich op geesteswetenschappen en sociale wetenschappen richt te werken aan disciplinair overschrijdend onderzoek, maar ook samen te werken om politiek en samenleving blijvend te herinneren aan het belang van deze vakgebieden.’
Lezing Parijs
Op 4 oktober, is Sijpesteijn bovendien te gast geweest bij de Franse Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, waar ze in 2022 als corresponderend lid werd verkozen. Dit jaar werd ze uitgenodigd om een lezing te geven. ‘De Franse Academie presenteert zich nog meer als een hooggeleerd gezelschap met presentaties gebaseerd op empirisch onderzoek van het hoogste niveau. Ik heb ooit een lezing gehad die volledig was gewijd aan één manuscript. Ontzettend niche, maar ook ontzettend leuk om daar met vakgenoten zo op in te gaan. Ikzelf heb het gehad over de Arabische datumnotatie. Pre-islam gebeurde dat met cijfers (2), maar nadat een gebied islamitisch wordt, schakelen ze over op een notatie met woorden (twee). Ik ga in op wat dat zegt over het zelfbeeld van de Arabieren en omdat het Intitut de France tegenover het Louvre is gevestigd, had mijn hele familie zin om mee te gaan.’