De dag van Jasper
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Donderdag 14 november
‘Mijn verjaardag. Het is lang geleden dat ik daar opgewonden wakker van werd en vandaag zal er sowieso slechts beperkt aandacht zijn voor deze omstandigheid. Ik eet snel mijn muesli met melk en zwarte bessen en maak ontbijt en lunch voor de kinderen. Tijdens het verder klaarmaken voor de werkdag worden ook zij zich bewust van mijn verjaardag en ontvang ik felicitaties en een flard van een passend lied. In de trein naar Leiden lees ik op mijn telefoon een grote hoeveelheid felicitaties: familie, vrienden en collega’s zijn er duidelijk meer mee bezig dan het gezin, mijzelf incluis.
In het Gorlaeus heb ik een paar korte afspraken, gevolgd door een mooi taartmoment met een grote groep collega’s van bestuur en diensten. Er wordt uit volle borst gezongen; dat Lang Leven moet zo wel goed komen! Hierna spoed ik me naar de binnenstad om mee te doen aan de impromptu demonstratie tegen de bezuinigingen op (hoger) onderwijs. Tragisch dat de grote demonstratie in Utrecht niet kon doorgaan, maar wat fijn dat we nu in Leiden wel uiting kunnen geven aan onze verontwaardiging en aan onze zorgen over de toekomst van het land. De regeringscoalitie wil dat Nederland bij de top van de kenniseconomieën in de wereld hoort, maar dat kan alleen als stevig wordt geïnvesteerd in onderwijs, op alle niveaus en zeker ook op wetenschappelijk onderwijs en onderzoek. Bovendien zullen we ons moeten openstellen voor talent van over de hele wereld. Dit zijn boodschappen die we niet vaak en niet duidelijk genoeg kunnen afgeven!
Op het Pieterskerkhof staan naar schatting zo’n 500 mensen om te demonstreren. Het wordt een korte maar krachtige gebeurtenis. We zingen een lied met een duidelijke boodschap aan de minister van OCW en er zijn een aantal beknopte maar sterke speeches. Namens de universiteit spreekt een energieke Mark Rutgers, decaan Geesteswetenschappen. Tussendoor wordt het lied een aantal malen herhaald. Het is een mooie bijeenkomst, eensgezind staan we voor de zaak: staf, studenten en stad! Of het allemaal enige impact op het kabinet zal hebben, valt te bezien, maar ik denk dat het in ieder geval verbindend werkt voor de gemeenschap binnen de universiteit en ook daarbuiten.
Hierna haast ik me naar het station. De reis gaat naar Nijmegen, anderhalf uur om te lezen en af en toe te genieten van het Hollandse landschap. Vandaag houdt Ton Tekstra, echtgenoot van onze CvB-voorzitter Annetje Ottow, zijn inaugurale reden als bijzonder hoogleraar aan de Nijmeegse Faculteit der Rechtsgeleerdheid. Ik leen een lokale toga met kenmerkende rode bies. Lenen is veel makkelijker dan hem vanuit Leiden mee te nemen. De mooie Nijmeegse aula is goed gevuld, met opvallend veel studenten -blijkbaar een goede gewoonte hier- en ook de nodige gasten uit Leiden. Ik kan niet alles volgen, maar krijg toch een goed idee van de leeropdracht.
Na de receptie is er een bruisend feest met diner. Door het zeer gemêleerde gezelschap levert dat veel leuke en geanimeerde gesprekken op. De DJ houdt er intussen goed de sfeer in en halverwege de avond blijkt dat Ton zelf ook graag achter de draaitafel staat en bijna iedereen richting de dansvloer krijgt. Om elf uur neem ik afscheid en iets na middernacht ben ik thuis. Mijn verjaardag is om. Ook zonder al te veel aandacht daarvoor, kijk ik terug op een memorabele en feestelijke dag.’