Taarique geeft les in carrièreplanning maar wil niet dat studenten hun toekomst te strak uitstippelen: ‘Blijf experimenteren’
In de rubriek ‘Onderwijsheden’ delen Psychologiedocenten hun belangrijkste inzichten over college geven. Deze maand: Taarique Debidin vindt contact maken met elkaar belangrijker dan stof stampen. ‘Als ik een formele docent zou zijn, haal ik daar geen energie uit.’
Docent worden? Daar had Taarique Debidin eigenlijk nooit aan gedacht. Liever werd hij therapeut, ‘zoals velen die Psychologie studeren.’ Dus schreef Debidin, geboren in Suriname, zich na een half jaar IT studeren in voor de bachelor Psychologie aan de Anton de Kom Universiteit. Het was de enige studie, zo realiseerde hij zich nipt op tijd, die hem echt interessant leek. ‘Ik was eigenlijk te laat met inschrijven, maar een dame, volgens mij decaan of studieadviseur, belde me op: “Als je vandaag nog je documenten opstuurt, kan ik je helpen.” Laatst heb ik haar online geprobeerd op te zoeken, maar ik kan haar niet meer vinden. Bij deze: ik ben haar nog steeds dankbaar.'
Zijn master Klinische Psychologie volgde hij aan de VU, waarna hij als uitzendkracht sociaal werk deed in verschillende klinieken in Nederland. ‘Ik wilde een beeld krijgen van hoe verschillende psychische stoornissen er in de praktijk uitzagen.’ Tot zijn eigen verbazing gaf het hem weinig voldoening: mensen die in hardnekkige patronen verwikkeld zaten, een klein zetje in de goede richting geven. ‘Daar kan je soms bijna niet meer doorheen breken.’ Bij studenten is dat anders: ‘Die kun je makkelijker en effectiever inspireren, puur door ze in contact met elkaar te brengen.’ Debidin ging aan de slag als docent Psychologie aan de VU en Erasmus Universiteit, sinds drie jaar werkt hij in Leiden en sinds kort bij de UvA. Lesgeven, en praten, doet hij in een mix van Engels of Nederlands: ‘Dat gebeurt een beetje automatisch.’ Welke lessen heeft hij de afgelopen jaren in het onderwijs geleerd?
Les 1: Gun jezelf wat tijd om het niet te weten
‘Ik geef het specialisatievak Clinical Psychology en het vak Perspectives on Career Planning, waar studenten zich op hun carrière oriënteren. In een gemiddelde werkgroep zitten maximaal drie studenten die zeker zijn van hun toekomstplannen, voor de rest is het nog vaag. Dat lijkt me ook logisch; tweedejaarsstudenten zijn vaak heel jong. Daarom houden we het algemeen, focus ik me op de vraag: wat vind je überhaupt interessant? Ik probeer studenten daarin niet te veel te sturen, maar ze vrij te laten en de opdrachten vooral te zien als mogelijkheid om te experimenteren. Zo hoop ik dat ze zichzelf beter leren kennen en iets concreets creeëren waar ze naartoe willen werken. Voor mij gaat het minder om de objectieve stof die ze moeten leren, maar meer om de soft skills die ze uit het contact met mij en met elkaar kunnen halen. Wat ik hun leer probeer ik ook zelf na te streven. Ik heb ook allerlei tabjes in mijn hoofd open staan met toekomstplannen, maar it’s also fine to just enjoy where I am. Whatever has to happen, will develop in time.’
Les 2: Focus op wat je al goed kan, en maak dat beter
‘Tijdens mijn bachelor in Suriname had ik één docent, Tommy Hendriks, die me in het bijzonder inspireerde. Hij was groot fan van de positieve psychologie, we konden toen meehelpen aan een onderzoek om werknemers beter te laten functioneren. Dat is me bijgebleven: het principe van jezelf zo optimaal en zo, I guess, gelukkig mogelijk te laten zijn. Als tegenhanger van een focus op psychische stoornissen, wat binnen de psychologie vaak de overhand heeft. Een belangrijk concept binnen de positieve psychologie is ‘flourishing’. Dus niet van: how can you fix what’s broken? Maar: how can you improve what you’ve already got? En hoe kan je je eigen positieve eigenschappen verder versterken? Als je daarbij stil staat, ontwikkel je een basis in jezelf waar je altijd op kunt terugvallen. Als je bijvoorbeeld goed bent in plannen of empathie tonen voor mensen, hoe kan je dat dan effectiever inzetten? Soms vind ik het wel jammer als ik zie dat studenten niet inzien wat hun sterke kanten zijn. Ik denk: if you’re good at something, mag je dat wel laten weten. Die humbleness hoeft niet per se.’
Les 3: Wees kwetsbaar met studenten
‘Als ik in de ochtend moe ben en moet lesgeven, krijg ik van het contact met studenten weer energie. Somehow it kind of peps me up. Ik denk dat het als docent belangrijk is om bij je eigen stijl te blijven. Als je begint heb je misschien de neiging om je ‘als een docent’ te gedragen: stug, afstandelijk, formeel. Voor sommige mensen is dat hun stijl. Maar wat als ik een hele formele houding zou aannemen? Sure, it would get the job done, maar the part that matters, het contact maken met studenten, zou ontbreken. Ik zou er dan geen energie uit halen. Mijn advies voor beginnende docenten zou dan ook zijn om kwetsbaar met jezelf en je studenten te zijn. Dit is nu mijn vijfde jaar lesgeven. If I’m being honest, there is still a lot to learn.’
3 x Taarique Debidin
Fitness ‘Later wil ik onderzoek doen naar de relatie tussen fitness en mentale gezondheid. In perioden dat ik veel sport, merk ik veel meer mental clarity. Sinds ik naar Nederland ben verhuisd, sport ik effectiever. Eerst deed ik aan paalfitness en yoga, nu vooral de sportschool. Vooral van de lente tot de zomer, in de herfst en winter minder. There is still work to do there’
Karaoke ‘Mijn vader zat vroeger in een karaokegroep en zong dan Hindoestaanse liederen. Als ze een Engelse zanger nodig hadden, riepen ze mij erbij. Dat zingen wil ik hier weer oppakken. Het lijkt me leuk: to sing something and see people enjoy it.’
Vrienden ‘Goed contact houden met mijn vrienden zie ik als een kernaspect van mijn leven. Ik maak bewust tijd om mijn sociale kring te benaderen. Laatst spraken vrienden uit dat ze dat waarderen in mij.’