De dag van Jasper
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Maandag 29 april
‘Ik word wakker om 7:00 uur met het plezierige voorgevoel dat dit een prachtige dag gaat worden. Sinds zaterdagochtend ben ik met het gezin in ons geliefde wintersportgebied van Ischgl, Oostenrijk, om de laatste dagen van het skiseizoen mee te maken. Vorige week was het hier flink aan het vriezen en viel er nog veel sneeuw. Dat maakte het besluit om hier het eerste stukje van de meivakantie door te brengen eenvoudig. Afgelopen dagen hebben we al volop genoten van de uitstekende sneeuw die er ligt. Voor vandaag is de voorspelling een strakblauwe lucht en een hoge temperatuur. Dat wordt genieten op de ski’s en snowboards!
Ik beantwoord snel een e-mail die echt niet kan blijven liggen; de rest moet toch maar wachten. We ontbijten en rijden naar de grote kabelbaan die ons tot op 2300 meter hoogte brengt. Het is rustig in het gebied en er is geen wachttijd. Er zijn veel minder toeristen, bijna geen Nederlanders, vooral Oostenrijkers. Het ligt natuurlijk ook niet voor de hand eind april een wintersportvakantie te plannen.
Boven blijkt de weersvoorspelling uit te komen. De ochtendbewolking is opgelost tegen de tijd dat we starten en de zon is al krachtig. We warmen de spieren op met een paar eenvoudige afdalingen. De sneeuw is nog hard van de koude nacht en het skiën kost weinig kracht en energie. We maken al snel de oversteek naar de Zwitserse zijde van het gebied, waar we de rest van de ochtend genieten van mijn favoriete hellingen, gelegen in een uithoek van het gebied. Hier is het altijd vrij rustig. De pistes zijn hier lastiger dan gemiddeld, wat veel mensen weerhoudt hierheen te komen. We maken veel afdalingen en genieten tussendoor van de stilte, de prachtige uitzichten en het geweldige weer. Veel beter dan dit kan het niet!
De sneeuw warmt snel op door de zon en het skiën wordt zwaarder. Om 1 uur zijn we toe aan rust en eten we heerlijk in het Panoramarestaurant Sattel. Een weinig originele naam, maar in dit geval wel zeer toepasselijk. Vanaf een zonovergoten terras op 2500 meter kijken we diep het dal van Samnaun in en hebben we prachtig uitzicht over hoge besneeuwde bergtoppen. We nemen de tijd, want zo mooi hebben we het nog niet eerder meegemaakt hier.
Na de lunch skiën we terug naar Oostenrijk en zoeken het hoogste deel van het gebied op, waar de sneeuw het fijnst is. Velen houden het na de lunch voor gezien en je kunt de mensen op pistes makkelijk tellen. We gaan lang door en zijn uiteindelijk om 5 uur weer in het dal. Na thuiskomst eerst vocht bijtanken, douchen en dan is het tijd voor de traditionele pannenkoekenmaaltijd bereid door Kamiel en mij. We scoren er weer goed mee, dus die traditie houden we erin. Na de maaltijd zijn er spelletjes en kijk ik met Kamiel naar een play-off-wedstrijd uit de NBA (Amerikaans basketbal). Tegen 11 uur ga ik met een voldaan gevoel slapen. Het voorgevoel waarmee ik vanochtend wakker is juist gebleken: alles aan deze dag klopte. Morgen weer een erg mooie dag, waarbij de aandacht verdeeld gaat worden tussen genieten van de sneeuw en genieten van het eindconcert op de berg, dit jaar verzorgd door de Black Eyed Peas. Daarna op woensdag echt de laatste dag dat de liften open zijn, opnieuw met veel zon. Donderdag weer naar huis, net op de dag waarop veel regen wordt voorspeld. Mazzelaars die we zijn!’