Flitsinterview met alumna Liz Kool: een carrière met maatschappelijke impact
Liz Kool heeft een bewuste keuze gemaakt om te werken voor een maatschappelijke organisatie. Ook heeft ze onlangs, geïnspireerd door de pandemie, een inhoudelijke carrièreswitch gemaakt.
'Als de aarde kapot gaat, is er geen mens meer te redden'
Wat heb je gestudeerd en wanneer? En waarom Leiden?
Bachelor Nederlands recht en Master Public International Law. Leiden heeft internationaal een goede naam en vrienden van mij studeerden er al. Daarnaast heeft mijn tante, die mij heeft geïnspireerd om rechten te gaan studeren, ook in Leiden gestudeerd. Eigenlijk stond Leiden dus al vast.
Was het wat je ervan had verwacht?
Mijn bachelor Nederlands recht vond ik niet heel spannend en ik begon vaak pas met studeren op het laatste moment. Pas tijdens mijn master werd mijn interesse echt gewekt, mede omdat internationaal recht zowel politiek als recht samenbrengt. Het was uitdagend en ik was heel nieuwsgierig om over nieuwe rechtsgebieden te leren op het internationale vlak. Op een of andere manier kon en kan ik mezelf beter uitdrukken in het Engels en dat zag ik terug in hoe ik met mijn studie omging. Het is ook niet voor niets dat ik voor een internationale organisatie ben gaan werken. Uiteindelijk heeft mijn master gebracht wat ik verwachtte toen ik met rechten begon.
Is er een memorabel moment uit je studententijd dat je (durft/wilt) delen?
Tijdens mijn werkgroep strafrecht werd de faculteit hermetisch afgesloten op last van de politie vanwege een dreiging en moesten wij allemaal binnen blijven. Dat maakte strafrecht opeens heel actueel!
Wat was je favoriete restaurant/kroeg/plek in Leiden destijds en waarom?
Mijn favoriete plek in Leiden was café de Keyzer waar ik met de SIB (Student Internationale Betrekkingen, red) veel borrelde.
Is er iets dat je, met de kennis van nu, had willen volgen tijdens je studie?
Stages waren niet verplicht in mijn tijd. Ik heb tijdens het schrijven van mijn masterscriptie stage gelopen bij het Nederlandse Rode Kruis op de afdeling humanitair oorlogsrecht, hetgeen een zeer waardevolle ervaring was. Het heeft mij ook enorm geholpen met mijn scriptie. Achteraf gezien had ik ook graag tijdens mijn bachelor al ergens stage willen lopen, bijvoorbeeld op een advocatenkantoor. Daarnaast had ik achteraf gezien graag een tweede studie erbij gedaan in internationale betrekkingen, dat kon in mijn tijd nog vrij makkelijk.
Wat kun je zeggen over je carrièreverloop?
Ik ben eigenlijk per toeval binnengerold bij Greenpeace International. Dat zou maar voor een periode van vijf maanden zijn, maar inmiddels zit ik er bijna elf jaar. Ik heb meer dan 9 jaar voor de juridische afdeling gewerkt waar ik bedrijfsjurist was met een focus op governance, contracten en trademarks, de "klassieke" inhouse counsel. Een paar maanden geleden ben ik een andere weg ingeslagen in mijn carrière. Na 1,5 jaar gedetacheerd te zijn geweest bij onze People&Culture afdeling, waar ik een duty of care team leidde n.a.v. de pandemie, besefte ik dat mijn hart bij onze mensen ligt. Zonder onze mensen zijn we nergens en kunnen we onze missie niet bereiken. Ik wil graag een bijdrage leveren om onze mensen de mogelijkheid te bieden en de ruimte te geven om tot hun volle potentieel te kunnen komen. Nu werk ik als Co-head People & Culture a.i. bij Greenpeace International.
Tijdens mijn studie werd het me duidelijk dat ik voor een internationale organisatie of in de non-profit sector wilde werken. Mijn idee na mijn studie was om het humanitaire veld in te gaan bij het Rode Kruis, maar toen kwam Greenpeace International voorbij. Ik weet nog heel goed dat vlak voordat ik bij Greenpeace International begon een vriendin van mij zei: "Liz, je kunt elke persoon op aarde proberen te redden en hun leefomstandigheden proberen te verbeteren, maar als de aarde kapot gaat is er geen mens meer te redden. Dus waarom begin je niet bij de kern?" En dat is Greenpeace.
Waarom ben je niet de advocatuur in gegaan?
Na mijn stage bij het Rode Kruis was mijn plan om de kant van het humanitair oorlogsrecht op te gaan. Ik ben midden in de financiële crisis afgestudeerd en banen in het humanitaire veld waren en zijn nog steeds schaars. Ik heb nog stage gelopen op een advocatenkantoor en ook gesolliciteerd bij advocatenkantoren, maar bij elk gesprek dacht ik, dit ben ik niet. Toen Greenpeace International voorbij kwam was het idee dat ik er maar vijf maanden zou blijven en dat ik daarna verder zou kijken. Wat mij vanaf het begin enorm aansprak en nog steeds aanspreekt, is dat je werkt voor een "cause" en niet voor het geld. Het is een hele andere mindset waar ik me thuis bij voel.
Wat van je studie is meest waardevol gebleken in je werk?
Het analytisch vermogen, hoe je een zaak bepleit en motiveert, de oplossingsgerichtheid, en hoe je hoofdzaken van bijzaken onderscheidt.
Je alma mater wil meer maatschappelijke impact maken/hebben. Wat zou jouw tip zijn voor ons om nog aan te passen?
In mijn tijd was er niet heel veel aandacht voor ngo's en hoe het recht een rol kan spelen in maatschappelijke kwesties. Tijdens mijn Master werden maatschappelijk kwesties wel hier en daar besproken. Wat we nu steeds vaker zien, en Greenpeace speelt daar een leidende rol in, is het voeren van strategische klimaat rechtszaken. Ons juridisch team heeft zelfs een subteam dat zich hoofdzakelijk hierop richt. Ik denk dat een vak over het voeren van strategische rechtszaken voor maatschappelijke kwesties wellicht een idee zou kunnen zijn en hoe je gemeenschappen kan ondersteunen bij het voeren van deze rechtszaken. Het is heel mooi om te zien hoe mijn oude team dat vanaf de grond heeft opgebouwd en hoe we via het recht ons gemeenschappelijk belang kunnen dienen.
Voor de parallel sessies van ons alumni event Leiden Revisited (9 sept, zie hier), hebben we alumni gevraagd input aan te leveren; kwesties waar ze tegenaan lopen in hun werk en graag een wetenschappelijke toetsing van zouden willen. Uit de non-profitwereld hebben we weinig ontvangen. Heb jij iets wat je in zo'n sessie zou willen bespreken?
Vanuit een governance-oogpunt: Hoe kun je de governance van een internationale ngo effectief inrichten met de gewenste checks & balances, zonder daarbij aan slagvaardigheid in te boeten? Vanuit een maritiem oogpunt: De vraag of het wenselijk zou zijn om regelgeving op te stellen voor ngo-schepen.
Tot slot, om je (nog) een beetje beter te leren kennen, een hele persoonlijke vraag: wat is je guilty pleasure?
Als ik gestrest ben, zet ik Aretha Franklin keihard op en dans ik de stress eruit.
