Studentendecaan Romke Biagioni: ‘Ik vind het leuk wanneer mensen anders zijn’
Studentendecaan Romke Biagioni zet zich in om studenten te helpen bij een vlotte en fijne studententijd. Zo staat ze studenten met een functiebeperking bij, zoekt ze naar oplossingen bij problemen als huisvesting en begeleidt ze studenten met sociale of financiële problemen. Voor masterstudent Computer Science Ruduan Plug, die een autismespectrumstoornis heeft, is Biagioni tijdens zijn studie een rots in de branding. ‘Als ik ergens mee zit, weet ik dat ik altijd bij haar terecht kan.’
‘Al sinds 2004 ben ik studentendecaan bij de universiteit en ik vind het nog altijd even leuk en fascinerend,’ zegt Biagioni met een grote glimlach. ‘Ik hou me bezig met alle problematiek die speelt bij studenten. Dat zijn niet alleen studiegerelateerde zaken, maar vooral ook problemen in het sociale leven. Eigenlijk alles wat in de samenleving speelt, is ook op de universiteit terug te zien. De invloed van de coronacrisis, omgaan met functiebeperkingen, financiële problemen, de wooncrisis en juridische moeilijkheden. ’
Schakelen tussen therapieland en de universiteit
De functie van Biagioni zit tussen dat van de studentpsychologen en de studiebegeleiders en -adviseurs in. ‘Eigenlijk ben ik een beetje de schakel tussen therapieland en de universiteit. Ik werk vaak samen met de GGZ en een therapeut, maar focus meer op de praktische kant. Zo zit ik bijvoorbeeld ook in de urgentiecommissie van de stichting voor studentenhuisvesting DUWO.’
Zelf is Biagioni voornamelijk gespecialiseerd in psychologische problematiek. Zo is er op de Universiteit een grote groep studenten met AD(H)D, autisme, dyslexie of een andere functiebeperking. ‘Deze studenten lopen tegen andere problemen aan dan anderen. We zoeken dan samen naar handvaten waarmee de student de eigen regie in handen kan krijgen en houden.’
‘Geen probleem om examens te halen, wel om verbintenis te vinden’
Voor masterstudent Computer Science Ruduan Plug, die ondertussen ook lesgeeft aan de universiteit, is Biagioni tijdens zijn hele studie een vaste vertrouwenspersoon. Door zijn autismespectrumstoornis loopt het contact met docenten en medestudenten vaak wat stroever. Daardoor voelt hij zich soms wat geïsoleerd.
Omdat dit veel energie van hem vraagt, is het moeilijker om bij alle lessen en universitaire activiteiten aanwezig te zijn. ‘Je raakt daardoor wat geïsoleerd. Je neemt dan sneller even thuis de materialen door in plaats van naar de universiteit te gaan. Ik had nooit problemen om tentamens te halen, maar de verbintenis en de motivatie mis je daardoor wel.’
Op tijd aan de bel trekken
Om Ruduan op weg te helpen, leerde Biagioni hem aan het begin van zijn studie hoe de universiteit werkt. Ook kreeg hij een ‘buddy’ uit zijn studie. Daarnaast staat ze hem telkens opnieuw persoonlijk bij wanneer er problemen zijn. ‘Er was een moment waarop de communicatie binnen mijn opleiding allesbehalve goed liep. Romke heeft toen gelukkig op tijd aan de bel getrokken. Anders was ik misschien vastgelopen en had ik overwogen naar een andere universiteit te gaan.’
Een avond in het AD(H)D-eetcafé
Biagioni organiseert elke week een eetcafé voor studenten met AD(H)D. Dit is een stoornis waarbij je vaak snel afgeleid bent, weinig overzicht hebt en snel overprikkeld kan raken ‘In het AD(H)D-café is er vooral aandacht voor het sociale aspect,’ zegt Biagioni. ‘Door met lotgenoten te praten, leer je hoe anderen ermee omgaan. Die tips kunnen veel steun bieden.’
Na jaren ervaring is Biagioni dan ook erg gespecialiseerd in de problematiek rondom AD(H)D. Samen met deze studenten gaat ze op zoek naar manieren om zichzelf te versterken en het beste uit zichzelf te halen. ‘Er wordt vaak gedacht dat AD(H)D gemakkelijk op te lossen is door gewoon wat beter te plannen. Maar ik zie dat deze studenten vaak binnenkomen met een enorme bagage aan negatieve feedback uit hun jeugd. Ze passen niet in de mal van het onderwijssysteem en proberen daar met allerlei kunstjes omheen te gaan en zich zoveel mogelijk aan te passen. Het is vooral noodzakelijk dat deze studenten leren wat voor hen werkt, in plaats van continu gericht te zijn op wat slecht gaat.’
Zorgwekkend gedrag bespreken bij het adviespunt
Om ervoor te zorgen dat ook studieadviseurs en studiebegeleiders leren omgaan met afwijkende situaties, is het een van Biagioni’s taken om deze medewerkers te adviseren. Ook sluit ze aan bij de facultaire overleggen van FWN. ‘Zo geef ik onder andere advies over welke aanpassingen we als universiteit kunnen doorvoeren om het voor studenten gemakkelijker te maken. We kijken nu bijvoorbeeld hoe we binnen de faculteiten verder kunnen gaan met het centrale project ‘Drempelloos studeren’.
Daarnaast zit Biagioni ook in het Adviespunt Zorgwekkend Gedrag. ‘Wanneer medewerkers of studenten zien dat het echt niet goed gaat met een (mede)student, kunnen ze advies krijgen bij het AZG. In het bijzonder wanneer de gedragingen van die student de veiligheid in het gedrang brengen. Denk daarbij aan radicalisering, stalking, maar ook verward gedrag. Het betreft vaak complexe situaties waarbij de opleiding samen met het AZG mogelijkheden kan bespreken.’
‘De doelgroep waarmee ik werk heeft veel motivatie’
De veelzijdigheid van haar baan als studentendecaan geeft Biagioni veel werkplezier. ‘Ik vind het altijd heel leuk wanneer mensen anders zijn. We zijn een grote organisatie waarbij niet iedereen in hetzelfde systeem past. Ik vind het dan juist interessant om te kijken wat we samen kunnen bereiken. Het leuke van de doelgroepen waar ik mee werk is dat ze vaak een grote motivatie hebben om hun studie te halen. Het is heel fijn daaraan te kunnen bijdragen.’
Die inzet appreciëren studenten enorm. Er zijn zelfs studenten die ook na hun studententijd contact houden met Biagioni of uit dankbaarheid iets terug willen doen. ‘Zo was er laatst een student die in mijn AD(H)D-groepen heeft gezeten. Nu geeft hij zelf coaching en wilde daar een gratis workshop over geven aan universitaire medewerkers.’
‘Als ik ergens mee zit, hoef ik het niet alleen uit te zoeken’
Ook Ruduan heeft al jaren een hechte band met haar. ‘Bij Romke kan ik laagdrempelig terecht met alle problemen. Haar begeleiding is altijd heel persoonlijk en met veel diepgang,’ zegt hij. ‘Wanneer ze je met een probleem doorstuurt naar een andere persoon, vraagt ze later altijd hoe het was en of ze nog met iets kan helpen. Dat waardeer ik heel erg. En vooral ook dat ik het niet alleen hoef uit te zoeken als ik ergens mee zit.’
Ruduan heeft dan ook het gevoel dat hij in de voorbije jaren ontzettend is gegroeid. ‘Ik ga nu juist vaak naar evenementen en conferenties. Dat is zeker mede dankzij de positieve ervaringen en de steun vanuit het Plexus en Romke. Zij gaven mij de ondersteuning waardoor ik zelf verder kon groeien, waardoor ik meer mensen heb leren kennen en veel meer mogelijkheden kreeg die ik voorheen niet had. Nu zorg ik juist zelf dat mensen worden verbonden en stap ik vaker op mensen af, zodat anderen zich niet buitengesloten voelen.’
Foto en tekst: Inge van Dijck